Celem pracy było zaprojektowanie miejskiej przestrzeni parkowej dla osób z demencją i chorobą Alzheimera w stadiach wczesnych i średnich. Projekt jest realizowany w Krakowie, we współpracy z Zarządem Zieleni Miejskiej. Ogród z Pamięci jest wydzieloną enklawą w parku Aleksandry, w dzielnicy Bieżanów. Projekt ma na celu zapewnienie odpowiedniego, stymulującego zmysłowo i poznawczo środowiska dla tej grupy osób, dzięki zastosowaniu w nim odpowiedniej struktury przestrzenno-funkcjonalnej, ułatwień poprawiających dostępność oraz gatunków roślin wybranych na podstawie badań przeprowadzonych w grupie potencjalnych użytkowników. Przyjmuję, że otoczenie zielone jest znaczącym czynnikiem poprawiającym dobrostan docelowej grupy i pełni funkcję terapeutyczną w rozumieniu redukcji stresu i stymulacji zmysłowej. Na skutek odniesień do krajobrazów znanych z przeszłości wspomaga również procesy poznawcze i jest istotnym czynnikiem poczucia przynależności, zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i grupowym. Badania przeprowadzone w ramach pracy pozwoliły określić gatunki roślin szczególnie zapamiętane przez osoby starsze oraz osoby z demencją i AD. Pomagają one uaktywnić pozytywne wspomnienia związane z naturą (odgrywają rolę swoistych triggerów wspomnieniowych). Badania preferencji różnych form krajobrazu miały na celu określenie tych jego cech, które budzą poczucie swojskości i bliskości. Ich uwzględnienie w projekcie może mieć wpływ na samopoczucie, poziom satysfakcji i komfort użytkowania przestrzeni zielonej przez osoby z grupy docelowej. Zakładam, że realizacja projektu przyczyni się do poprawy dobrostanu osób z demencją i AD, wzmocni ich poczucie godności, zwiększy autonomię oraz zapewni korzyści społeczne szerokiej grupie osób (w tym opiekunów osób z demencją i AD). Celem projektu jest również włączenie społeczne osób z demencją i AD, uczynienie tej grupy widzialną, sprawczą i obecną w przestrzeni publicznej.
