Projekt jest eksperymentem badającym wpływ nacinanych perforacji w materiale tekstylnym na kształtowanie oraz stabilizację pozycji siedzącej.
Do ukształtowania powierzchni siedziska, wykorzystana została tkanina nierozcią-gliwa, w której nacięcia o zmiennych długościach oraz dystansach pomiędzy nimi, tworzą powierzchnie elastyczną. W eksperymencie zostały sprawdzone naciski wywierane przez ciało człowieka, na poszczególne obszary płaszczyzny siedziska oraz podparcia. W konkretnych miejscach nacisków, zastosowany jest raster nacięć powodujący kontrolowane rozciąganie się materiału.Zastosowanie perforacji w materiale pozwala uzyskać odpowiednio wyprofilowaną powierzchnię w siedzisku, bez użycia sztywnej konstrukcji, za pomocą jednego, rozpiętego na ramie kawałka tkaniny.
Zapis eksperymentu, oraz podjęte próby nacięć w materiale, obrazują możliwości zastosowania perforacji w rozwiązaniu projektowym. Projekt zakłada rozwinięcie koncepcji produktowej oraz dalsze poszukiwanie optymalnego rozłożenia rastra na powierzchni siedziska.
